Koppels aan het woord:
Laura & Stijn

Het aanzoek

Laura droomde als kind al van trouwen. Haar grootmoeder was haar partner in crime: samen keken ze op tv naar koninklijke huwelijken en programma’s zoals Love Letters. Oma maakte zelfs een trouwjurk op kindermaat, waarin Laura wel 100 keer trouwde met haar teddybeer. Stijn stond dus voor een hele opgave. Oorspronkelijk wilde hij zijn vriendin ten huwelijk vragen toen ze 10 jaar samen waren. Maar toen Laura zwanger bleek, schakelde hij een versnelling hoger om te kunnen trouwen tegen die datum. Vader worden doet iets met een mens. Telkens ze langs een juweliersetalage liepen, viste hij naar haar voorkeuren. En toen ze op een keer de droomring beschreef die ze had gezien, bewaarde Stijn de beschrijving op zijn gsm en trok de volgende dag naar de winkel. Zijn aankoop verstopte hij tussen de DVD’s en hij boekte een etentje in hun favoriete restaurant. Daar zou hij de ring in het dessert verstoppen. Maar zover kwam het niet. De zenuwen verraadden hem en bovendien had Laura het doosje tijdens het opruimen opgemerkt. Dus het aanzoek kwam al bij het voorgerecht. Heel even plaagde Laura hem nog door bedenk- tijd te vragen, maar uiteraard zei ze snel ja.

De voorbereiding

De voorbereiding verliep erg vlot. Eind 2018 legden ze zaal Memling vast bij Waerboom. Ze wisten al jaren dat ze daar wilden trouwen, sinds het huwelijk van vriendin Jolien. Dat feest was precies wat Laura en Stijn zelf voor ogen hadden: een mooi kader en lekker eten in buffetvorm. Bovendien is er een hotel, dus het bruidspaar kan na het feest direct de lift in naar de kamer. De aangeboden formules zijn duidelijk en alles werd precies uitgevoerd zoals het koppel het wilde. Laura had het volledige plaatje al in haar hoofd: kerk, fotograaf, zangeres, thema’s voor de tafels, bruidsjurk, dj… Ze regelde alles met veel plezier zelf en toetste haar keuzes af bij Stijn. Ze trouwden voor de wet op 6 februari 2020, de dag dat ze 10 jaar samen waren. Ze hadden er geen idee van wat er zat aan te komen enkele weken later. Stijns stiefvader zei voor de grap nog ‘Corona’ in plaats van ‘cheese’ tijdens de fotosessie, maar een maand later ging alles inderdaad op slot en het kerkelijk huwelijk op 22 mei ging niet door. Ook de tweede datum een jaar later haalden ze niet, door de nieuwe lockdown. Uiteindelijk gingen ze voor 19 mei 2023. Het ontwerp van de oorspronkelijke uitnodigingen konden ze helaas niet meer gebruiken. Stijns broer had zich na hen verloofd en ongewild het ontwerp gekopieerd. Gelukkig kwam de fotograaf snel met een alternatief en een goede maand later gingen de uitnodigingen op de post. Laura contac- teerde de leveranciers van drie jaar tevoren en als bij wonder lukte het voor iedereen. De enige tegenvaller was dat hun dj vijf dagen voor het huwelijk uitviel door een spoedoperatie. Dat bracht wat kopzorgen, maar op de valreep vonden ze een fantastische vervanger.

De grote dag

Na drie jaar was het eindelijk zo ver. Om 12u werd Stijn verwacht bij de moeder van de bruid. Hoewel hij normaal erg stipt is, kwam hij door een misverstand te laat. Hij dacht dat Laura nog bij de kapper zat en besloot een blokje om te rijden om haar niet op te jagen. Zijn goede bedoelingen hadden helaas het tegenovergestelde effect. Even later ging het bruidspaar met de fotograaf op pad. Omdat Laura en Stijn grote filmliefhebbers zijn, hadden ze een cinemazaal geregeld, maar die bleek gesloten. De fotograaf kwam op het idee om naar de tuin van de paters te trekken. Toestemming daarvoor hadden ze niet geregeld, dus dat werd even spannend. Het leverde evenwel prachtige foto’s op. Om 14u reden ze naar de kerk in twee prachtige oldtimers die Laura als verrassing had geregeld. De kerkelijke dienst was een eerbetoon aan Opa Luc, de vader van Laura. Hij had haar naar het altaar willen brengen, maar overleed zeven jaar eerder. Laura stapte in gezelschap van de bruidsmeisjes naar het altaar op de tonen van ‘Beautiful that way’ van Noa, het lied dat op Opa Lucs begrafenis te horen was. Het werd een mooie viering met ruimte voor een kwinkslag, vooral toen de drinkgewoontes van Stijn ter sprake kwamen. De geloften schreven Stijn en Laura zelf – die van de bruidegom waren luchtig, terwijl die van Laura iets ernstiger waren. Ze verlieten de kerk op de muziek van Mission Impossible, zoals het echte filmliefhebbers betaamt. Het was een mooie, zonnige dag en buiten de kerk was er ijs voor iedereen. Het thema van het huwelijksfeest was uiter- aard film: elke tafel had zijn eigen film met een weetje erbij. De receptie en het feest in Waerboom waren een absolute voltreffer. Het voorgerecht was een ruim buffet en het hoofd- gerecht werd geserveerd aan tafel. Het bruidskoppel kon zelf een persoonlijke toets toevoegen. Ook het dessert was in buffetvorm, met ijstaart.

De anekdote

De fotograaf wilde bruidsmeisje Marilie fotograferen, het vijfjarige dochtertje van Laura en Stijn. Hij vroeg haar om achter een tralie bij de feestzaal te gaan staan. Door hoge gras had niemand het vijvertje gezien, waardoor Marilie plots tot aan haar knieën in het water stond. Haar jurk bleef droog, maar haar schoenen waren doorweekt. Gelukkig waren er droge kousen op de hotelkamer en de schoenen werden onder de handblazers gezet. Toen de gasten aankwamen, liep Marilie alweer vrolijk rond. Ook tijdens de rest van de dag liep er af en toe iets fout: de moeder van de bruid kwam ten val, de handtas van de bruid met haar speech erin belandde in het water, en er zaten witte strepen op haar jurk door het nieuw- bouwproject in haar moeders huis. Gelukkig had niets van dat alles ernstige gevolgen.

De keuze van Laura en Stijn

• Fotograaf en drukwerk: Fotostudio Yves, Wieze
• Trouwringen: Goudsmidatelier Claessens, Aalst
• Wagens: Nostalgic-cars, Wichelen
• Bruidsjurk: Bruidsmode Ann en John, Eindhoven
• Schoenen bruid: Van Loock, Zandhoven
• Haarjuweel bruid: DRKS Online
• Haar bruid: Barber, Wetteren
• Bloemen: Vincent, Dendermonde
• Dj: Stijn Van den Broeck
• Menu’s en gastenboek: TineKado.be
• IJskar: Foubert
• Bedankjes: Neuhaus