Koppels aan het woord:
Olaf & Kelly

Het aanzoek

Het hele verhaal begon op 9 november 2013. We waren dag op dag twee jaar samen, en af en toe had Kelly al hints gegeven dat ze graag wilde trouwen. Op deze speciale dag moest het dus gebeuren. Ik mocht van mijn bazen vroeger stoppen met werken zodat ik op mijn gemak alles in gereedheid kon brengen. Er moest nog van alles gedaan worden … Ik moest de ring nog halen, en ik had ook nog iets in petto voor onze hond. Plots kreeg ik een alarmerend sms’je van Kelly dat ze vroeger mocht stoppen! Dat zou heel mijn dagindeling in de war sturen, dus ik belde Kelly’s baas met de vraag of ze Kelly wilden ophouden. Ik trok mijn mooiste kostuum aan en vertrok naar haar werk met de ring in mijn binnenzak. Onze hond had ik braafjes in de koffer gelegd, zodat Kelly hem niet zou zien.

Eens aangekomen bij Kelly op het werk, vroeg ik of ze mee wilde komen, ik had een verrassing en we moesten “heel ver” rijden, en we moesten “zeker op tijd zijn”. Geen probleem dus, en Kelly mocht mee. Natuurlijk moest ze geblinddoekt worden anders zou het onmiddellijk opvallen. Na een dik half uur rijden kwamen we aan op onze bestemming. Eigenlijk waren we maar een kilometer van Kelly’s werk, maar ondertussen hadden we alle binnenwegen van Moen en omstreken gezien. De plaats waar het moest gebeuren was de oude sluisbrug in Moen.

Kelly stapte uit de auto en wist natuurlijk van niets. We liepen een stukje verder tot aan de brug. Ik had de hele namiddag geoefend op de tekst die ik wou zeggen, maar ja, zenuwen noemen ze dat, ik was alles vergeten. Weg tekst, en improviseren maar, op hoop van zegen… Na een klein verhaaltje kwam de ring te voorschijn, met de welgekende vraag. Gelukkig voor mij was het antwoord positief! Als kleine verrassing haalde ik dan de hond uit de auto – nog nooit is hij zo stil geweest in de auto – met de vraag of zij met het baasje wilde trouwen.

De voorbereiding

En toen konden de voorbereidingen beginnen. Eerst en vooral moesten we een datum kiezen. Dat was al even zoeken, want het zou mij niet lukken om het tijdens het voetbalseizoen te doen. Enkel de maand mei en juni konden nog. Het is uiteindelijk 30 mei 2015 geworden. Dat zorgde ervoor dat we nog veel tijd hadden om alles in orde te brengen. Ik begon min of meer tilt te slaan omdat er nog zoveel moest gebeuren, maar gelukkig was Kelly meer voorbereid. Lang leve Google en Facebook! Ik moet je niet vertellen wie er quasi alles geregeld heeft, je kan het al raden… Ik heb mij wijselijk wat op de achtergrond gehouden.

Het tweede belangrijke punt was natuurlijk de feestzaal. Na veel zoekwerk en veel vergelijken viel onze keuze op Salons Regency te Avelgem. Met de uitnodigingen waren we er ook snel uit, maar de gastenlijst was een ander paar mouwen, die hebben we ontzet- tend vaak veranderd. Met de hulp van onze ouders hebben we alle uitnodigingen op tijd kunnen uitdelen.

De grote dag

Met het naderen van de grote dag was er eigenlijk van nervositeit geen sprake. Alles was geregeld, we konden er echt naartoe leven. Eerst het vrijgezellenfeest, en enkele dagen voor de trouwdag de schieting. En toen kwam het echt heel dichtbij, bijna man en vrouw, het moment waar we al zolang naar uitkeken. Na een goede nachtrust was het dan eindelijk zover. Iedereen hees zich in eenzelfde kostuum, en weg waren we, met een busje van vijftig jaar oud dat ons de hele dag overal naartoe bracht. Eerst ging het naar Kelly’s ouderlijke thuis, waar ze mij stond op te wachten met de familie. Mijn hart klopte mij eventjes in de keel, maar dat ging snel voorbij toen de deur openging. Snel enkele foto’s nemen, en weg waren we, naar het gemeentehuis te Zwevegem, want daar ging het burgerlijk huwelijk door om 10u. Na een korte speech zetten we onze krabbel en was het officieel, man en vrouw! Dat is toch een heel bijzonder moment in je leven.

Daarna was het tijd voor de fotoshoot op verschillende prachtige locaties: de kerk van Bossuit en de Helling in Wortegem-Petegem. Na de fotoronde vertrokken we weer naar Kelly’s thuis, want het kerkelijke huwelijk vond plaats in het dorp om 14u. Na de dienst reden we naar de feestzaal, waar om 16u30 de receptie plaatsvond. Met talloze hapjes en drankjes vloog de tijd echt voorbij. We wuifden de ene receptie uit terwijl de gasten voor het avondfeest al toestroomden. Na duizenden zoenen en handjes schudden waren de mensen binnen en konden we op ons gemak een glaasje drinken en een babbeltje slaan met de gasten.

Rond 21u gingen we aan tafel voor het menu, met tussendoor bedankingen voor de ouders, getuigen en bruidsmeisjes. En dan le moment suprême waar iedereen naar uitkeek, de openingsdans. We kozen voor het liedje ‘Zij’ van Marco Borsato. Plots werd het heel stil in de zaal en sommigen zagen we de zakdoek bovenhalen. Na de openingsdans werd het avondfeest met veel muziek en dans ingezet, en het duurde tot in de heel vroege uurtjes. Wij hebben er met volle teugen van genoten!

Een tip van Olaf & Kelly

Een goeie tip is alvast, geniet ervan, van de eerste tot de laatste seconde! De dag gaat voorbij zonder dat je het beseft. Je hoeft zeker ook niet zenuwachtig te zijn. Als je alles goed op voorhand plant, kan er bijna niets verkeerd lopen. En dan zijn zenuwen nergens voor nodig. Succes!